Antyoksydanty

 NAJCENNIEJSZE ŹRÓDŁA ANTYOKSYDANTÓW?

Antyoksydanty naturalnie występują w nieprzetworzonej żywności, przede wszystkim surowych warzywach i owocach, choć nie tylko.

• Witamina C W dużych ilościach występuje w czarnych porzeczkach, papryce, brokułach, pomidorach, pomarańczach i brukselce. 

• Witaminy A i E, łatwo znaleźć w tłuszczach roślinnych, kiełkach pszenicy, orzechach, szpinaku, sałacie, marchwi 

• mangan, cynk, selen, które występują przede wszystkim w orzechach (laskowych, włoskich, brazylijskich) i ziarnach (dyni, sezamu). Ponadto, bardzo bogaty w selen jest świeży łosoś, a w cynk – w boczniakach 

• Koenzym Q10 występuje naturalnie w organizmie człowieka, ale warto go dodatkowo przyjmować z mięsa, ryb i roślin strączkowych. 

• Karotenoidy Znajdziemy je m.in. w natce pietruszki, szczypiorku, szpinaku, dyni, papryce, czerwonych grejpfrutach, mango oraz marchwi 

• polifenole również występują w roślinach. Ich największą grupę stanowią flawonoidy, w które bogate są jabłka, wiśnie, brzoskwinie, seler naciowy, czarna porzeczka, dzika róża, czarna jagoda, malina.

Co ciekawe, czerwone wino ma znacznie lepsze działanie antyoksydacyjne niż sok z winogron. Wszystko za sprawą fermentacji, która doprowadza do rozpadu polifenoli na monomery. Dzięki temu są one lepiej przyswajalne przez człowieka. Od czasu do czasu można zatem sięgnąć po lampkę czerwonego, wytrawnego wina – wszystko z korzyścią dla zdrowia.

Zasady diety w prewencji niedożywienia u osób starszych.

Niedożywienie nie musi świadczyć o zbyt małej ilości spożywania pożywienia, możemy mieć do czynienia z niedożywieniem jakościowym, gdzie składniki, które jemy, nie zaspokajają potrzeb naszego organizmu na witaminy, minerały, itp.
Zalecenia prawidłowego żywienia wymagają spełnienia trzech podstawowych zasad: różnorodności doboru produktów i potraw, regularności spożywanych posiłków oraz równoważenia bilansu energetycznego, czyli wartości energetycznej spożywanego pożywienia w porównaniu z podejmowaną aktywnością fizyczną. Osoby w wieku podeszłym z różnych przyczyn zapominają o przestrzeganiu tych zasad. Posiłki nie zawsze są spożywane regularnie, czasami ich liczba jest zbyt mała. Zdarza się także, że w codziennym żywieniu w ogóle nie pojawia się ciepły posiłek. Przygotowane potrawy są mało urozmaicone, często spożywa się dania w postaci rozdrobnionej (kleiki, papki), co może wynikać z braków uzębienia lub niewłaściwie dobranej protezy. Niektóre osoby w starszym wieku unikają trudnych do zgryzienia produktów (np. surowe warzywa, czy owoce), a także wybierają potrawy mało wartościowe pod względem odżywczym („potrawy przygotowane na kilka dni” lub odgrzewane).

Istotne znaczenie ma także wybór obróbki technologicznej w przygotowaniu potraw. Przy obniżonym wydzielaniu enzymów trawiennych proces ten przebiega sprawniej, gdy spożywa się produkty gotowane w wodzie i na parze, a także duszone bez tłuszczu w folii lub pergaminie. Osoby starsze istotnie częściej narażone są na infekcje pokarmowe, wynikające ze spożywania nieodpowiednio przygotowanej oraz przechowywanej żywności. Towarzyszące procesowi starzenia się organizmu obniżone uczucie pragnienia powoduje stały niedobór płynów w codziennym pożywieniu, co może prowadzić do niebezpiecznego odwodnienia.

Co należy zrobić:

·       codzienne spożywać 4–5 posiłków o regularnych porach o małej objętości, ale dużej koncentracji energetycznej, czyli mniej, ale  częściej,

• pamiętać o regularnej aktywności ruchowej na świeżym powietrzu (np. spacery) i umysłowej

• ograniczać alkohol

• dobierać odpowiednią do aktywności ruchowej i zaleceń dietetycznych wielkość posiłków, a także zwracać uwagę na różnorodność wyboru produktów żywnościowych i potraw

• spożywać 5 porcji dziennie warzyw i owoców w miarę możliwości w postaci surowej lub świeżej

• wypijać odpowiednią ilość płynów w ciągu dnia (minimum 2 l, czyli około 7–8 szklanek płynów dziennie); można uwzględnić wśród nich mleko lub fermentowane napoje mleczne (jogurt, kefir i maślanka), a także wody mineralne o zwiększonej zawartości wapnia (ze względu na profilaktykę osteoporozy) oraz szklankę dziennie 100% soku warzywnego lub owocowego, jako jedną z 5 porcji warzyw lub owoców

• codziennie spożywać co najmniej 3 porcje mleka i/lub przetworów mlecznych o zmniejszonej zawartości tłuszczu. Można naturalne produkty mleczne łączyć z dodatkami świeżych sezonowych owoców

• codziennie spożywać jedną porcję 100–150 g mięsa lub drobiu, czy ryby (wielkość porcji dotyczy produktu po obróbce kulinarnej)

• ograniczyć spożycie tłuszczu ogółem, głównie pochodzenia zwierzęcego oraz węglowodanów prostych (cukier, słodycze) ok. 10 %

• co najmniej raz w tygodniu spożywać porcję tłustej ryby morskiej (np. śledź, makrela, łosoś)

• przetwory mięsne, drobiowe lub rybne łączyć z dodatkiem warzyw

• ograniczyć spożycie żywności przetworzonej i napojów zawierających duże ilości fosforanów (przykładowo typu cola)

• ograniczyć spożywanie soli oraz przypraw ją zawierających (np. gotowe sosy, mieszanki przyprawowe, musztardy), zamiennie stosować warzywa (szczypiorek, pietruszka) lub zioła poprawiające smak (bazylia, kurkuma, kminek i in.).

·       u ludzi starszych często znacznie zmniejsza się PPM, dochodzi także do zwiększenia zawartości tłuszczu ustrojowego z 20 do 36% i zmniejsza się zawartość składników mineralnych do ok. 4%, przez co obserwuje się demineralizację kości, 

·       ze względu na zmiany w przewodzie pokarmowym obserwuje się zmniejszenie apetytu i upośledzenie wchłaniania, co ma istotny wpływ na przyswajanie pokarmów przez ludzi starszych, należy dobrać odpowiednią konsystencję

·        kaloryczność rzędu 2000 – 2650kcal,

·       stosunek kwasów tłuszczowych n-6:n-3 powinien wynosić 5:1, wskazane jest spożywanie NNKT, tłuszcze trans do 1%,

·       należy urozmaicać dietę przez spożywanie różnorodnych produktów, szczególnie o dużej wartości odżywczej, unikać spożywania potraw i produktów trudno strawnych, np. potraw długo smażonych, bigosu, grzybów,

·       suplementacja witaminy D, niezbędna

·       antyoksydanty zwalczają wolne rodniki i zapobiegają przewlekłym chorobom niezakaźnym, warto również o nich pamiętać.

Piśmiennictwo:

1.Grodzicki T., Kocemba J., Skalska A. (red.). Geriatria z elementami gerontologii ogólnej. Podręcznik dla lekarzy i studentów. Wyd. VIA MEDICA, Gdańsk 2007.
2.Jyrkkä J., Enlund H., Lavikainen P. i wsp.: Association of polypharmacy with nutritional status, functional ability and cognitive capacity over a three-year period in an elderly population. Pharmacoepidemiol. Drug Saf. 2011; 20: 514–522.
3.Jarosz M. (red.): Normy żywienia dla populacji polskiej – nowelizacja. Instytut Żywności i Żywienia, Warszawa 2012.
4.Górska-Ciebiada M., Ciebieda M., Barylski M., Loba J.: Cukrzyca u osób w wieku podeszłym w świetle nowych wytycznych Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, Geriatria 2009, 3: 228–233.
5.Szczerbińska K., Piórecka B., Malinowska-Cieślik M.: Fazy gotowości do zmiany zachowań i ich uwarunkowania a zachowania w sferze aktywności fizycznej i żywienia wśród starszych pacjentów objętych w Krakowie opieką pielęgniarek środowiskowo-rodzinnych. Implikacje dla promocji zdrowia. Zesz. Nauk. Ochr. Zdr., Zdr. Publ. Zarz. 2011; 9(1): 60–75.
6.Abellan van Kan G., Gambassi G. M. de Groot L. i wsp.:  Nutrition and aging. The Carla workshop. J. Nutr. Health Aging, 2008 12(6): 355–364.
7.Honig L.S., Tang M.X., Albert S. i wsp.: Stroke and the risk of Alzheimer disease. Arch. Neurol. 2003, 60(12): 1707–1712.
8.Szczerbińska K., Wilczek-Rużyczka E. (red.): Jak promować zdrowy styl życia i zmieniać zdrowotne zachowania osób starszych. Wyd. Zdrowie i Zarządzanie, Kraków 2010.
9.Paddon-Jones D., Rasmussen B.B.: Dietary protein recommendations and the prevention of sarcopenia. Curr. Opin. Clin. Nutr. Metab. Care. 2009: 12: 86–90.
10.Dobrzańska A. i zespół ekspertów: Polskie zalecenia dotyczące profilaktyki niedoborów witaminy D – 2009. Pol. Merk. Lek. 2010; 28(164): 130–133.
11.Jarosz M. (red.): Żywienie osób w wieku starszym. Porady lekarzy i dietetyków. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008.
12.Bini E.J.: Helicobacter pylori and iron deficiency anemia: guilty as charged? The American Journal of Medicine, 2001; 111(6): 495–497.
13.Salerno-Kennedy R., Cashman K.D.: The role of nutrition in dementia: an overview, Journal of the British Menopause Society 2006; 12(2): 44–48.
14.Sahyoun N.R., Zhang X.L. and Serdula M.K.: Barriers to the consumption of fruit and vegetables among older adults. J. Nutr. Elder 2005; 24(4): 5–21.

Jakiej żywności unikać w ciąży?

Jakiej żywności unikać w ciąży?

Rodzaj żywności	Skutki zdrowotne spożycia żywności
mocna kawa lub herbata, coca-cola	kofeina powoduje zaburzenia rytmu serca dziecka i niską wagę urodzeniową, wypłukuje z organizmu ciężarnej witaminy B oraz C, wapń, cynk i potas
niedogotowane lub surowe mięso, np. tatar, słabo wysmażone steki, szynka parmeńska	grozi zachorowaniem kobiety na toksoplazmozę, co może skutkować poronieniem, obumarciem płodu lub wadami rozwojowymi dziecka, np. wodogłowiem
rozpuszczone i ponownie zamrożone lody, sery pleśniowe, np. brie lub camembert	zawierają bakterie typu Listeria, które mogą prowadzić do poronienia, obumarcia płodu, porodu przedwczesnego lub poważnej choroby u noworodka
ryby słodkowodne	zawierają związki chemiczne z zanieczyszczonych wód
surowe owoce morza (ostrygi, sushi) i ryby morskie (wędzony łosoś, tuńczyk)	bywają zakażone bakteriami, ryby zawierają wysoki poziom rtęci, co może mieć negatywny wpływ na rozwój układu nerwowego u płodu
niedogotowane lub surowe jaja (kogel-mogel, sernik na zimno), mleko niepasteryzowane	grożą zatruciem bakterią typu Salmonella, która powoduje ciężkie zatrucie pokarmowe i jest groźna dla rozwoju płodu
wątróbka i pasztety spożywane w nadmiarze	nadmiar witaminy A może być szkodliwy dla rozwijającego się dziecka
pepperoni	stwarza ryzyko toksoplazmozy
zupki i sosy w proszku	zawierają glutaminian sodu, który może wywoływać zaburzenia trawienia i skórne reakcje alergiczne u kobiety ciężarnej, pogarszają wchłanianie żelaza
orzeszki ziemne	mogą powodować uczulenie na orzeszki u dziecka

A to świnia!

Czy dietą jesteśmy w stanie poprawić układ czerwono krwinkowy?

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na produkty bogate w żelazo, takie jak: czerwone mięso, wątróbka, brokuły, szpinak, rośliny strączkowe. Istotne jest również dostarczenie z posiłkiem mikroelementów –  manganu, miedzi, kobaltu i cynku, gdyż pełnią one ważną funkcję w budowaniu czerwonych krwinek. Znajdziemy je w produktach pełnoziarnistych, jajach, orzechach i roślinach strączkowych. Innym ważnym mikroelementem jest molibden obecny również w produktach pełnoziarnistych, roślinach strączkowych czy pomidorach. Pomimo, iż jego dzienne zapotrzebowanie jest niewielkie,  dostarczany w odpowiednich ilościach zwiększa wchłanianie żelaza z pożywienia. Z witamin niezbędnych do procesu krwiotworzenia na czołowym miejscu znajdują się kwas foliowy (zielone warzywa, sałata, szpinak, fasola), witamina C (pietruszka, cytrusy, pomidory) ,witamina E (oleje roślinne, zielone  warzywa, razowe pieczywo), witaminy B6 i B12 (sery żółte, orzechy, awokado, produkty pełnoziarniste).

Należy jeść produkty pełnowartościowe, zawierające dużo białka, węglowodanów złożonych i zdrowych tłuszczy. Codziennie należy sięgać po kilka porcji owoców i warzyw bogatych w witaminy. Najlepiej byłoby wyeliminować z diety cukier, produkty cukiernicze, słodycze, białe pieczywo oraz ograniczyć picie kawy i herbaty, utrudniających wchłanianie żelaza ze względu na obecność taniny.

Żelazo z mięsa wchłania się w aż 20-50 %, natomiast z produktów roślinnych tylko w 1-8%. Dlatego ważne jest aby wieprzowina była obecna w diecie osób cierpiących na anemie.

Normy: 

Niemowlęta  11 mg

Dzieci 1-2  7 mg

dzieci do 9 roku życia- 10 mg

Chłopcy i dziewczęta przed wystąpieniem meisiączki 10-12  10 mg

Chłopcy 13- 18- 12 mg

Mężczyźni powyżej 18 r.z  10 mg

Dziewczęta przy występującej miesiączce  i od 13 r.z. 15 mg 

Kobiety od 18-50 rż 18 mg 

powyżej 50 r.ż  10 mg

w ciąży 27 mg 

przy latacji 10 mg 

Produkty mięsne – zawartość żelaza w porcji 100 g:

• wątroba wieprzowa 18,7 mg
• wątroba drobiowa 9,5 mg
• wątroba wołowa 9,4 mg
• wołowina polędwica 3,1 g
• skrzydło kurczaka 1,4 mg
• mięso z podudzi indyka 1,2 mg
• wieprzowina schab 1 g

Ryby i owoce morza – zawartość żelaza w porcji 100 g:

• kawior 11,8 mg
• ostrygi 4,6 mg
• sardynki w oleju 2,9 mg
• makrela surowa 1,6 mg
• tuńczyk surowy 1,2 mg
• karp surowy 1,0 mg
• łosoś surowy 1,0 mg
• tuńczyk surowy 1,0 mg

Mniej zasobnym źródłem żelaza są jaja, a jeszcze skromniejsze ilości zapewniają produkty roślinne. Zawierają one tzw. żelazo niehemowe, które może być przyswajane przez organizm tylko w kilku procentach. Dobre wybory to nasiona roślin strączkowych, orzechy i pestki, ciemnozielone warzywa oraz ziarna zbóż.

Orzechy, pestki i nasiona – zawartość żelaza w porcji 100 g:

• pasta sezamowa 19,2 mg
• sezam 14,5 mg
• pestki dyni 8,8 mg
• siemię konopne łuskane 7,9 mg
• nasiona chia 7,7 mg
• amarantus 7,6 mg
• nerkowce 6,6 mg
• siemię lniane 5,7 mg
• orzechy ziemne 4,5 mg
• orzeszki piniowe 5,5 mg
• nasiona słonecznika 5,2 mg
• orzechy laskowe 4,7 mg
• orzechy ziemne 4,5 mg
• pistacje 4,0 mg
• migdały 3,7 mg

Nasiona roślin strączkowych – zawartość żelaza w porcji 100 g:

• nasiona soi suche 14,7 mg
• mąka sojowa 9,2 mg
• soczewica 7,5 mg
• fasola biała 6,9 mg
• soczewica czerwona 5,8 mg
• fasola czarna sucha 5,0 mg
• tofu 4,3 mg
• tempeh 2,7 mg
• groch suchy 2,2 mg

Nasiona zbóż – zawartość żelaza w porcji 100 g:

• otręby pszenne 10,5 mg
• zarodki pszenne 6,2 mg
• otręby owsiane 5,4 mg
• komosa ryżowa 4,5 mg
• orkisz suchy 4,4 mg
• płatki owsiane 3,9 mg
• kasza jęczmienna perłowa 3,6 mg
• płatki pszenne 3,4 mg
• kasza jaglana 3,0 mg
• chleb żytni razowy 2,3 mg
• kasza gryczana 2,2 mg
• pumpernikel 1,5 mg
• ryż brązowy 1,3 mg

Warzywa – zawartość żelaza w porcji 100 g:

• pomidory suszone 9,1 mg
• natka pietruszki 6,2 mg
• natka pietruszki 5,0 mg
• szpinak 2,7 mg
• koperek 2,7 mg
• botwina 2,5 mg
• szczypiorek 2,0 mg
• koncentrat pomidorowy 1,9 mg
• jarmuż 1,6 mg
• rukola 1,4 mg
• brukselka 1,4 mg

Owoce – zawartość żelaza w porcji 100 g:

• morele suszone 6,3 mg
• suszone śliwki 3,5 mg
• suszone morele 2,6 mg
• rodzynki 2,6 mg
• figi suszone 2,0 mg
• czarne porzeczki 1,2 mg
• awokado 1,0 mg

Inne – zawartość żelaza w porcji 100 g:

• algi spirulina 28,5 mg
• kakao 14 mg 
• melasa trzcinowa 4,7 mg
• pasta drożdżowa 4,0 mg
• jajka 2,2 mg
• gorzka czekolada 2,1 mg
• ser kozi twardy 1,8 mg
• oliwki 1,6 mg
• pieczarki 0,9 mg

Zioła i przyprawy korzenne – zawartość żelaza w porcji 100 g:

• tymianek suszony 123,6 mg
• bazylia suszona 89,9 mg
• mięta suszona 82,7 mg
• majeranek suszony 82,7 mg
• kumin suszony 66,36 mg
• kurkuma suszona 55,0 mg
• natka liofilizowana 53,9 mg
• koperek suszony 48,7 mg
• kolendra suszona 42,4 mg
• anyż gwiazdkowaty 36,9 mg
• oregano suszone 36,8 mg
• rozmaryn suszony 29,25 mg
• szałwia suszona 28,1 mg
• natka suszona 22,0 mg
• papryka suszona 21,1 mg
• imbir mielony 19,8 mg

No dobra to jak to jest z tym Wieprzkiem?

Nie sama wieprzowina jest zła, ale sposób w jaki ją przygotowujemy oraz częstotliwość jej spożywania.:) Mięso wieprzowe należy spożywać w umiarze, 1-2 razy w tygodniu. Rekomendowana ilość wieprzowiny, jaką może spożyć dorosły człowiek w ciągu tygodnia to jedynie 300 g

Załóżmy, ze chcemy uzupełnić  10 mg żelaza z produktów mięsnych wystarczy, że zjemy 100 g wątróbki, z produktów roślinnych? tu już będzie trochę ciężej : zjedzmy 100 g soczewicy na obiad ze szpinakiem przyprawmy dowolnie ale z użyciem także tymianku + na śniadanie zaserwujmy kanapki z pastą sezamową i suszonymi pomidorami, na przekąskę suszone morele i do tego nerkowce do pochrupania i kakao na roślinnym mleku sojowym, na podwieczorek pudding chia  z suszonymi owocami orzechami, na kolacje tofu z bazylią z kaszą jęczmienną z dodatkiem koncentratu pomidorowego, posypane pestkami dyni .uf... myślę, że udało nam się uzbierać te 10 mg.

Widzicie co próbuję Wam zasugerować?

Bilansowanie diety bezmięsnej nie jest takie proste, stad też częste przypadki anemii. Na szczęście mamy coraz więcej żywności wzbogacanej w ten składnik, większą świadomość a  w razie konieczności, pozostaje nam jeszcze suplementacja. 

Równowaga w życiu

Twoje środowisko ma na Ciebie ogromny wpływ i gdy nie wiesz czego chcesz będziesz miotany przez życie, jak liść na wietrze. Gdy masz klarowność i wiesz czego chcesz, będziesz również wiedział komu będziesz musiał powiedzieć nie, żeby zrealizować swoje cele.

Dziś zapraszam Cię do zapoznania się z Psychodietetyczną stroną moich działań:)

Klarowność osiągniesz przez:

Aby posiąść klarowność i dokładnie wiedzieć, gdzie się teraz znajdujesz, wykorzystaj Koło Życia.
 To świetne narzędzie, które pomoże Ci jasno określić jak bardzo jesteś zadowolony z każdej sfery Twojego życia oraz która z nich wymaga Twojej największej uwagi.

Zamaluj na rysunku pola określające Twój poziom zadowolenia z danej sfery:
• 1 - jestem kompletnie niezadowolony • 10 - ta sfera jest rewelacyjna
Po wykonaniu tego zadania bardzo łatwo zauważysz, która ze sfer życia jest najmniej satysfakcjonująca dla Ciebie i której musisz poświęcić najwięcej czasu.
Twoim celem jest dążenie do równego, symetrycznego i jak największego koła. Gdy Twoje koło jest „zębate” oznacza to, że czeka Cię jeszcze dużo pracy.
 Wybierz jedną przewodnią sferę życia, która kiedy zmieniona przyniesie Ci największe rezultaty i zbliży Cię do równowagi w życiu. W tej sferze wyznacz 12 tygodniowy cel i to na niej skup się najbardziej i kieruj tam najwięcej czasu energii. Natomiast w innych sferach wyznacz cele tak, aby każda z nich była przez Ciebie doglądnięta i żebyś wiedział dokąd zmierzasz.


 Do dzieła!

Czy kofeina odchudza?

•  Kofeina oddziałuje na organizm plejotropowo, tak jak węglowodany. 
• Wpływa na gospodarkę wapniem, aktywność pompy sodowo-potasowej, zwiększanie poziomu cAMP (cyklicznego adenozynomonofosforanu) i bezpośrednie działanie na fosforylazę glikogenu. 

• Zwiększona aktywność katecholamin i wpływ na cAMP zwiększa lipolizę w tkance tłuszczowej i mięśniowej, powodując zwiększenie stężenia wolnych kwasów tłuszczowych w osoczu i dostępność triglicerydów wewnątrzmięśniowych. To pierwsze w niewielkim stopniu przyczyni się do skutecznejszej redukcji tkanki tłuszczowej . 
• Działa energetyzująco i pobudzająco. Bardzo szybko przekracza barierę krew-mózg, stając się naszym sprzymierzeńcem w walce ze zmęczeniem i napadami senności, które w okresie redukcji mogą przychodzić do Nas częściej niż zwykle.

200mg kofeiny, to optymalna dawka, która nie powoduje rozdrażnienia i nadmiernego “kopa”.

Podobne działanie wykazuje w mojej ocenie bezpieczniejszy Ekstrakt z guarany, który  hamuje uczucie głodu i wpływa korzystnie na metabolizm poprzez zwiększenie termogenezy. Podwyższenie temperatury ciała w połączeniu ze zwolnionym tempem opróżniania żołądka. Uczucie sytości zostaje utrzymane na dłużej.

1. Daly JW., Butts-Lamb P., Padgett W.: Subclasses of adenosine receptors in the central nervous system: interaction with caffeine and related methylxanthines. Cell Mol Neurobiol 1983,3,69-80.
2. Sachse C., Brockmöller J., Bauer S. i wsp.: Functional significance of a C–>A polymorphism in intron 1 of the cytochrome P450 CYP1A2 gene tested with caffeine. Br J Clin Pharmacol 1999,47,445-449.
3. Womack CJ., Saunders MJ., Bechtel MK. i wsp.: The influence of a CYP1A2 polymorphism on the ergogenic effects of caffeine. J Int Soc Sports Nutr 2012, 9,7.

Zielona herbata a odchudzanie?

•        Dzisiaj   pokrótce o Ekstrakcie z zielonej herbaty którego głównym składnikiem jest galusan epigallokatechiny, w skrócie EGCG, będący flawonoidem o właściwościach przeciwutleniających.

•         Badania, które prześledziłam wykazują, że zielona herbata teoretycznie wykazuje najmniejszy wpływ na bezpośrednią utratę masy ciała, jednak po pierwsze, jest absolutnie najbezpieczniejsza, jako „suplement” odchudzający😉 tak wiem jak lubicie To słowo:P, 

 po drugie, posiada szereg zalet, które sprawiają, że powinien po nią sięgnąć każdy z Nas. Bez wyjątku.

• Regularne dostarczane polifenole, zawarte w zielonej herbacie, obniżają poziom cholesterolu, 
• wzmacniają kości, 
• poprawiają procesy trawienne 
• oraz mają potężne działanie antyoksydacyjne, które obniża poziom "hormonu stresu", jakim jest kortyzol. 
• Popularna "Green Tea" pomaga regulować poziom cukru we krwi, 
• przyspiesza metabolizm, 
• dodaje energii 
• i pomaga zwalczyć uczucie łaknienia.

SZOK POKARMOWY (RFS)

Co dzieje się w organizmie, kiedy po głodówce chcemy włączyć "normalne jedzenie"


Nie ma zwięzłej i jednoznacznej definicji zespołu ponownego odżywienia, co utrudnia interpretację danych klinicznych. • Najczęściej spotykanymi kryteriami diagnostycznymi są hypofosfatemia oraz pojawienie się obrzęków i przesunięć płynowych.


(ZESPÓŁ SZOKU POKARMOWEGO, ZESPÓŁ STRESU METABOLICZNEGO, THE REFEEDING SYNDROME) Ostry niedobór elektrolitów z towarzyszącą retencją płynów oraz zaburzeniem gospodarki glukozy, który wynika z doustnego, dojelitowego lub pozajelitowego odżywiania pacjentów niedożywionych


SZOK POKARMOWY
(RFS= ReFeeding Syndrome)
Efekt agresywnego żywienia osób w stanie niedożywienia
Przesunięcie równowagi elektrolitowej
Biochemiczny wyznacznik : hipofosfatemia

• Dotyczy od 0.43% do 34 % pacjentów poddanych żywieniu

Zagrożenie RFS:









0 osoby po długim okresie głodzenia (m.in.):
0 PACJENCI Z ANOREKSJĄ
0 PACJENCI ONKOLOGICZNI
0 PACJENCI W STANACH POOPERACYJNYCH
0 OSOBY Z BMI<16
0 GŁODÓWKA STOSOWANA > 7-10 DNI
0 UTRATA POWYŻEJ 5%MASY CIAŁA W CIĄGU 3
MIESIĘCY

Jak uniknąć RFS?
0 Monitoring poziomu elektrolitów (pierwsze 3 dni)
0 Restrykcja podaży płynów
0 Małe porcje
0 Produkty o niskiej zawartości cukru
0 Zwiększona podaż potasu
0 Produkty węglowodanowe podawać z białkowymi
0 Suplementacja witaminą B1
0 Stopniowe podwyższanie wartości kalorycznej



Czy teraz rozumiesz, jakie szkody niosą za sobą niekontrolowane, długotrwałe głodówki??



Bibliografia:
Doig GS, Simpson F, Heighes PT, et al. Refeeding Syndrome Trial Investigators Group. Restricted versus continued standard caloric intake during the management of refeeding syndrome in critically ill adults: a randomised, parallel-group, multicentre, single-blind controlled trial. Lancet Respir Med. 2015;3:943-52.
Rigaud D, Brondel L, Poupard AT, Talonneau I, Brun JM: A randomized trial on the efficacy of a 2-month tube feeding regimen in anorexia nervosa: A 1-year followup study. Clin Nutr 2007, 26:421-429
Madl Christian et al. Clin Nutr 1993; 12: 65
Assessing the Metabolic and Clinical Consequences of Early Enteral Feeding in the Malnourished Patient. Mary E. Flesher et all. JPEN J Parenter Enteral Nutr 2005 29: 108
Kraaijenbrink BV, Lambers WM, Mathus-Vliegen EM, Siegert CE. Incidence of refeeding syndrome in internal medicine patients. Neth J Med. 2016;3:116-21.

Standardy Żywienia Dojelitowego i Pozajelitowego PRACA ZBIOROWA PTŻDPIM, wydanie 2014 r.

Pole sport/pole art/pole exotic/lap dance, czyli POLE DANCE wrzucany do jednego worka!

Dacze Pole Dance Fitness?

Szukałam sportu, który wzmocni słabszą część mojego ciała czyli ręce.
 Poza tym całe życie podobała mi się akrobatyka, sporty w których trzeba mieć dobrze rozciągnięte ciało, które zmuszają do pracy nad ciałem nie tylko dorzucania ciężaru czy zwiększaniu dystansu, a choreografie Natashy Wang, Jenyne Butterfly czy Oony Kiveli, zawsze bardzo mi się podobały.

Trochę onieśmielała mnie wizja paradowania non stop w krótkich spodenkach i topie. Trochę się bałam, że dziewczyny z rury są jak cheerleaderki z amerykańskiego serialu. Miałam nadzieję, że treningi będą nastawione na sportową wersję pole dance, na boso, bez kręcenia pośladkami. Na szczęście udało mi się trafić na właśnie tego typu zajęcia :)

Co mi się kojarzy z tego typu zajęciami?

Przede wszystkim SIŁA. 

Dzięki rurze stałam się silna fizycznie. Moje wiotkie kończyny zostały obudowane mięśniami, tułów zyskał przyzwoitą stabilizację. Zaczęłam robić rzeczy, o których wcześniej mi się nie śniło. Poza tym musiałam stać się silna psychicznie. Trening pole dance to nie żarty. Dużo bólu, siniaków, wściekania się na siebie, gdy coś nie wyjdzie, trochę strachu, że spadnie się na twarz. Poranne pobudki i poszukiwanie dodatkowych metod, jak by tu być lepszą na pionowym drążku. Jednocześnie niesamowita radość z sukcesów swoich i towarzyszek niedoli. Duma z powodu każdego nowego tricku. Zajawka małego dziecka.

 Na rurze zyskałam lepszą świadomość ciała. Wisząc głową w dół trzeba się wysilić, żeby zrozumieć co to znaczy „noga do tyłu”. Okazało się też, że znalazłam świetne uzupełnienie jogi! Przy okazji, próbując usprawnić ciało pod kątem rurki skupiam się na mobilizacji wielostawowej bardziej niż zwykle. Uczyłam się podciągać na drążku, a nawet zaczęłam znowu biegać. 

To sport który wymaga wiele. Wysiłku, dodatkowych treningów. Sama rura to godzina/półtorej treningu powiedzmy centralnego a poza nim? Około kilku godzin dodatkowo w tygodniu stretchingu, treningów siłowych, treningu mobilności, w sumie okolo minimum 6 dodatkowych godzin dla 1 godziny efektywnego treningu. No chyba ze wystarczy nam "kręcenie się na rurze" *wtedy można mieć resztę w tyłku. 

Ja jeśli już mam coś robić, to chcę to robić dobrze. Technicznie, z satysfakcja dla samej siebie, jeśli czuje niedosyt będę się rozwijała ciągle. 

Po co? 

A po co chodzisz na siłownię, biegasz, jeździsz rowerem? 

Pole dance kojarzy się z byciem „sexy”, byciem kobiecą. Przychodząc na treningi zrozumiałam jak wiele znaczeń może mieć słowo kobiecość.  Przychodzimy na te rury i myślimy, że będziemy zwiewne jak Jenyne, zwinne jak Oona i zmysłowe jak Anastasia. Tymczasem otwiera się przed nami zupełnie inny świat. Świat, w którym chodzimy ubabrane magnezją, klniemy pod nosem, rosną nam bicepsy, spadamy z rur jak słonie, w upalne dni leje się z nas pot, a niektóre figury bezlitośnie obnażają cellulit. To nie jest szkoła modelek. Nikogo nie udajemy. Kiedy chcemy umiemy być piękne i pełne wdzięku, ale nie mamy oporów, żeby śmiać się pełnym głosem, przyjść na trening bez make-upu lub pokazać światu bladą nogę. Z dumą patrzymy w swoje czerwone odbicie w lustrze, gdy uda nam się zrobić więcej pompek niż poprzednio. Pole dance’owa kobiecość jest odważna, organiczna i silna. 

Trenowanie pole dance dało mi przekonanie, że pasja musi być silniejsza od tego „co ludzie powiedzą.” Na szczęście wiele się zmieniło i coraz więcej osób postrzega taniec na rurze jako piękną i wymagającą dyscyplinę sportową, która ma gościć już na Igrzyskach Olimpijskich:) 

Niestety cały czas dla niektórych to nieprzyzwoita, podejrzana aktywność rodem z burdelu. Albo uprzedmiotowienie kobiet. Albo łatwe i przyjemne kręcenie tyłkiem. Uhhh, nasłuchało się trochę tego. Ale nic to! Tango i rumba pozbyły się swoich łatek i przystoją już młodym damom, więc i na rurę przyjdzie pora. 

Co masz wyciągnąć z dzisiejszego wpisu ?

To> Trzeba iść swoją drogą i robić to, co uważamy za słuszne.

Słodycze, słodkie napoje, cukier wróg czy przyjaciel?

Cukier wróg czy przyjaciel?

Coraz więcej osób zmaga się z tym problemem, który może wynikać z różnych powodów, związanych z nowoczesnym stylem życia, dalekim od potrzeb naturalnych organizmu.

Jest kilka przyczyn, które obserwując własne ciało można rozpoznać i odpowiedzieć na jego potrzeby.

Dlaczego tak bardzo tęsknimy za słodkim smakiem?

1. Niedobór chromu

Występuje u osób z zaburzoną tolerancją cukrów, w tym węglowodanów. Chrom współdziała w z insuliną w regulowaniu poziomu cukru bądź glukozy we krwi. Dobre źródła biologicznie aktywnego chromu to:

•  drożdże piwne, 
• czarny pieprz, 
• wątroba cielęca.
  
  Najczęściej niedobory chromu występują. Uzupełnienie chromu zapobiega skokom insuliny i zmniejsza apetyt.

2. Niedobór witamin z grupy B

Witaminy z grupy B wspomagają metabolizm węglowodanów, zbyt mała ilość w pożywieniu, słabe przyswajanie lub wyczerpywanie zapasów spowodowane nadmiernym stresem, stresorami środowiskowymi lub właśnie nadmiernym spożywaniem węglowodanów prostych powodują zbyt małe dostarczanie energii komórkom, uczucie zmęczenia i ochotę na coś słodkiego, zwykle w postaci ciasta, pączków, drożdżówek

3. Niedobór innych związków–siarka, fosfor oraz tryptofani magnez,

brak sygnalizowany jest ochotą konkretnie

na czekoladę lub desery czekoladowe. 

4. Pasożyty lub rozwijająca się grzybica –kandydoza

Drożdżaki z tej rodziny pomagają organizmowi w rozkładzie cukru.. .Kiedy trawienie węglowodanów jest niepełne lub osłabione, możesz spodziewać się znacznego wzrostu liczby tych drobnoustrojów.

W normalnych warunkach grzyby candida, które zamieszkują przeważnie na błonach śluzowych, są trzymane w ryzach przez probiotyczne tzn. "Korzystne" bakterie, takie jak Lactobacillusacidophilusi Bifido.

5. Fatalne nawyki żywieniowe i styl życia powodują zaburzenia metaboliczne.

niedosypianie zaburza metabolizm  i pracę hormonów co stwarza apetyt na słodkie i tłuste jedzenie.

Badania:

zaburzenie faz snu, bez skrócenia czasu trwania wypoczynku powodowało zmniejszenie tolerancji glukozy i wrażliwości na insulinę.

W jednym z badań grupie mężczyzn skracano czas snu przez kilka dni. Zaobserwowano znaczne wydłużenie czasu regulowania poziomu cukru we krwi po posiłku, a także zaburzenia produkcji insuliny. Badania laboratoryjne wykazały, że skrócenie czasu snu oraz pogorszona jego jakość obniżają wrażliwość komórek na insulinę, powodują obniżoną tolerancję glukozy oraz prowadzą do podwyższenia porannego stężenia kortyzolu. Wszystko to stanowi przyczynę rozwoju cukrzycy oraz prowadzi do wzrostu masy ciała.

W 2016 roku opublikowano kolejne ciekawe wyniki pokazujące związek pomiędzy czasem trwania snu a gospodarką węglowodanową w zależności od płci. Otóż w grupie 788 kobiet i mężczyzn w wieku 30-60 lat zaobserwowano, że mężczyźni śpiący zbyt krótko lub zbyt długo !!! mają wyższy poziom glukozy oznaczonej na czczo, w porównaniu z badanymi śpiącymi średnio 7,2 godzin. W przypadku kobiet udowodniono, że za krótki lub za długi sen powoduje większą insulinowrażliwość, w odniesieniu do kobiet o średnim czasie snu.

Literatura:

1. Sykut A., Ślusarska B., Jędrzejkiewicz B., Now G. Zaburzenia snu jako powszechny problem społeczny – wybrane uwarunkowania i konsekwencje zdrowotne. Pielęgniarstwo XXI wieku: vol.16, Nr 2 (59)/2017.
2. Pierre M. The role of sleep duration in the regulation of energy balance: effects on energy intakes and expenditure. Clin Sleep Med. 2013; 9(1): 73-80.
3. https://podyplomie.pl/diabetologia/24063,wplyw-zaburzen-snu-na-gospodarke-weglowodanowa-otylosc-i-choroby-ukladu-krazenia
4. Prejbisz A., Piotrowska A. J., Kabat M., Piotrowski T., Makowiecka-Cieśla M., Szwench-Pietrasz E., Warchoł-Celińska E., Szelenberger W., Januszewicz A. Wpływ bezsenności na jakość i strukturę snu u chorych na nadciśnienie tętnicze. Arterial Hypertension 2014, vol. 18, no 4, 182–193.
5. Lau K., Piórkowska K., Marcinkowska U., Jośko-Ochojska J. Senność dzienna oraz jakość snu u osób z nadwagą i otyłością. Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii 2013, tom 9, nr 1, 1–7.
6. Krajewska O., Skrypnik K., Kręgielska-Narożna M., Suliburska J., Bogdański P. Wpływ długości i jakości snu na parametry antropometryczne, metaboliczne i ogólny stan zdrowia fizycznego i psychicznego. Forum Zaburzeń Metabolicznych 2017, tom 8, nr 2, 47–54.
7. Tasali E., Van Cauter E., Ehrmann DA. Polycystic ovary syndrome and obstructive sleep apnea. Sleep Med Clin. 2008; 3(1): 37–46.